Karol Szymanowski

Karol Szymanowski - najwybitniejszy kompozytor, pianista, symfonik polski okresu międzywojennego, wielki dziedzic tradycji chopinowskiej. Duchowy przewodnik i wychowawca pokolenia kompozytorów odrodzonej Polski. Artysta, dla którego kultura narodu była najważniejszym umiłowaniem, dobrem i prawem. Urodził się 3.10.1882r. w Tymoszówce na Ukrainie. W 1889r. rozpoczął naukę gry na fortepianie najpierw pod kierunkiem ojca, potem w szkole muzycznej u Gustawa Neuhausa, który odkrył u młodego Szymanowskiego zdolności kompozytorskie. W latach 1901-05 studiował u Marka Zawirskiego (harmonia) i Zygmunta Noskowskiego (kontrapunkt i kompozycja) w Warszawie. W tym czasie poznał Pawła Kochańskiego, Artura Rubinsteina, Grzegorza Fitelberga, Stanisława Ignacego Witkiewicza "Witkacego" i Stefana Żeromskiego. W latach 1903-05 przebywał również w Berlinie, gdzie zapoznał się z Ryszradem Straussem, który stał się jego mistrzem w nadchodzących latach. Zainspirowany jego muzyką skomponował swe pierwsze symfonie.

W roku 1905, wspólnie z Grzegorzem Fitelbergiem, Ludomirem Różyckim i Apolinarym Szeluto powołał do życia Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich, działającą pod mecenatem Władysława Lubomirskiego i promującą twórczość polskich kompozytorów współczesnych. Grupa ta zyskała niebawem miano "Młodej Polski". W 1914r. podróżując po Europie, będąc we Francji zapoznał się z modnym wówczas impresjonizmem, a w szczególności z muzyką Claude`a Debussyego, która była kolejną inspiracją twórczą wchodzącego w okres największej płodności twórczej kompozytora.

Życie w okresie międzywojennym

Okres wojny spędził w rodzinnym majątku Tymoszówce, intensywnie pracując. Skomponował wtedy m.in. III symfonię, I Koncert skrzypcowy i II Kwartet smyczkowy. W czasie rewolucji rodzina Szymanowskich straciła swój majątek ziemski. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie Karol odniósł pierwsze wielkie sukcesy artystyczne i ostatecznie został pierwszym rektorem nowo-utworzonej Wyższej szkoły Muzycznej.

W roku 1930 Karol Szymanowski został obdarzony tytułem doktora honoris causa najstarszej polskiej uczelni - Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W latach 1930-35 Szymanowski mieszkał w wilii "Atma" w Zakopanem. Tam tworzył i wypoczywał po licznych podróżach. Przywiązanie do Zakopanego, folkloru podhalańskiego i miłości do Tatr kompozytor wyraził w wielu swoich utworach, zarówno instrumentalnych jak i wokalno-instrumentalnych. Karol Szymanowski zmarł 29 marca 1937r. w sanatorium w Lozannie, gdzie przyjechał, zachorowawszy na gruźlicę. Pochowany został 7 kwietnia krypcie kościoła na Skałce w Krakowie.